1 Kor 1:18-32

Bo Chrystus nie posłał mnie chrzcić, ale głosić Ewangelię, jednak nie w mądrości słowa, aby krzyż Chrystusa nie został pozbawiony swojego znaczenia. Bo Słowo o krzyżu dla tych, którzy istotnie giną, jest głupstwem; ale dla nas, którzy jesteśmy zbawiani, jest mocą Bożą ...to, co głupie dla świata, wybrał Bóg, by zawstydzać mądrych; i słabych ze świata, wybrał Bóg, aby zawstydzać mocnych; i to, co jest niskiego rodu u świata, i to, co jest wzgardzone, wybrał Bóg, i co jest niczym, aby zniszczyć to, co jest czymś, aby nie chlubiło się żadne ciało przed Jego obliczem.    

Lecz przez Niego wy jesteście w Chrystusie Jezusie, który dla nas stał się mądrością od Boga, zarówno sprawiedliwością, i uświęceniem, i odkupieniem, aby tak, jak jest napisane: Kto się chlubi, niech się chlubi w PANU!                

Apostoł Paweł w prostych słowach głosił krzyż Chrystusa - relacjonował to historyczne wydarzenie i wyjaśniał jego sens.

Przystrajanie treści Ewangelii w retoryczne zwroty i mądre powiedzenia rodzi zagrożenie zainteresowania słuchaczy samymi słowami bardziej niż faktami, które te słowa opisują.

To z kolei bardziej koncentruje uwagę słuchaczy na mówcy niż na treści jego poselstwa.

Celem chrześcijańskiego zwiastowania było i jest stawianie przed ludźmi Chrystusa, a nie siebie samego.

Głoszenie ukrzyżowanego Zbawiciela było zarówno dla kulturalnego Greka jak i pobożnego Żyda swego rodzaju szaleństwem.

Swobodnie cytując proroka Izajasza (29,14; 33,18) apostoł Paweł wskazuje na zawodność i ograniczony charakter ludzkiej mądrości.

Przytacza niepodważalny fakt, że mimo całej swojej uczoności i nagromadzonej wiedzy najświatlejsi, najbardziej inteligentni ludzie nie poznali Boga i nie zrozumieli Jego drogi zbawienia.

Czytając cztery wielkie kazania w Dziejach Apostolskich (2,14-39; 3,12-26; 4,8-12; 10,36-43) możemy dojść do wniosku, że w apostolskim zwiastowaniu powtarzały się pewne fundamentalne elementy:

1. Mówiło ono o nadejściu obiecanych przez Boga czasów.

2. Zawierało fakty dotyczące życia, śmierci i zmartwychwstania Jezusa.

3. Wszystko to było wypełnieniem proroctw.

4. Jezus powróci ponownie aby sądzić ludzi i zaprowadzić swoje panowanie.

5. Słuchacze byli wzywani do pokuty (zmiany myślenia i postępowania) i przyjęcia obiecanego daru Ducha Świętego aby prowadzić nowe życie.

1 Koryntian 1:9-16

9. Wierny jest Bóg, przez którego zostaliście powołani do społeczności Jego syna Jezusa Chrystusa, Pana naszego.        

10. A wzywam was, bracia, przez imię Pana naszego Jezusa Chrystusa, abyście wszyscy mówili to samo, żeby nie było między wami rozłamów i abyście byli zespoleni jednym duchem i jednym zdaniem.

11. Albowiem zostało mi oznajmione o was, moi bracia, od domowników Chloi, że wśród was są spory.

12. A mówię o tym, bo każdy z was dobitnie mówi: Ja jestem Pawła, a ja Apollosa, a ja Kefasa , a ja Chrystusa.                  

13. Rozdzielony jest Chrystus?! Czy Paweł został za was przybity do krzyża lub w imię Pawła zostaliście ochrzczeni?            

14. Dziękuję Bogu, że nie ochrzciłem nikogo z was, z wyjątkiem Kryspusa i Gajusa;

15. Aby ktoś nie powiedział, że chrzciłem w moje imię.                    

16. Ochrzciłem też i dom Stefana; w końcu nie wiem, czy kogoś innego ochrzciłem.

Wierzący krewni albo niewolnicy Chloi podróżowali między Koryntem a Efezem, przynosząc Pawłowi smutne wieści o sporach i podziałach w Korynckiej chrześcijańskiej społeczności.

Doświadczony apostoł nie chowa głowy w piasek, ale ze zbolałym sercem, stanowczo chodź łagodnie, wzywa Koryntian do jedności.

Czytając jego inne listy, zauważymy, że podziały nie były jedynie dylematem Koryntian.

Wezwania do zgody i jedności wielokrotnie się powtarzają, co świadczy o powszechności tego problemu, jak również o wadze i doniosłości, jaką Paweł przywiązywał do sprawy wewnętrznego pokoju i harmonii w Bożym Kościele.

Paweł nie tylko zaczyna ten list odnosząc się do tej bolesnej kwestii, ale poświęca jej niemal 3 rozdziały.

Łagodnie prosi i upomina nie w swoim własnym imieniu, ale w imieniu Pana Jezusa Chrystusa.

Postępowanie Koryntian ma być zdeterminowane przez autorytet Pana Jezusa Chrystusa, w pełni Jego Królewskiej władzy.

Jeśli Koryntianie nie posłuchają głosu apostoła, posłańca Pańskiego, wymówią posłuszeństwo samemu Chrystusowi.

Dwa razy w tym fragmencie Paweł zwraca się do Koryntian jako do braci:

   udzielane przez niego napomnienia nie pochodzą od srogiego zarządcy z batem w ręku, lecz od bliskiego brata kierującego się miłością

   to słowo wskazywało im, jak niewłaściwą rzeczą były ich spory i podziały. Są oni braćmi i dlatego powinni żyć w braterskiej miłości.

Pawłowi nie chodzi o zewnętrzne pozory jedności i zgody, ale ma na uwadze prawdziwą jednomyślność przekonań i autentyczną wspólnotę serc.

Aby wysłuchać nagrań z naszych pięciu ostatnich konferencji, przejdź na stronę https://archive.org/details/Atrybuty

Wykłady prowadził Hal Hays, były nauczyciel w Master’s College i obecny nauczyciel w Walk Through the Bible Ministries. Hal jest Prezydentem Encouragement International Ministries i wykłada Słowo Boże na uczelniach teologicznych w Rosji i Białorusi. Jest aktywnym członkiem Grace Community Church w Los Angeles, USA.

Więcej o Encouragement International Ministries na stronie http://www.encouragementintl.com

W pierwszą lub ostatnią niedzielę każdego miesiąca udajemy się w niezwykłą podróż przez Biblię. Rozważamy każdą księgę Biblii w jej kontekście historycznym, proroczym i praktycznym. Zachęcamy do czytania każdej księgi przed jej wspólnym rozważaniem.

[2Ptr 1: 16-21] …obwieściliśmy wam moc oraz przybycie naszego Pana, Jezusa Chrystusa, nie jako ludzie, którzy poszli za wymyślnymi baśniami, ale jako naoczni świadkowie Jego wielkości. Bóg Ojciec bowiem obdarzył Go czcią i chwałą, gdy w potędze swego Majestatu skierował do Niego słowa: To jest mój ukochany Syn, źródło mojej radości. My ten właśnie głos, pochodzący z nieba, usłyszeliśmy, gdy przebywaliśmy z Nim na świętej górze. Mamy więc słowo prorockie tym bardziej pewne. I wspaniale, że trzymacie się go niczym lampy świecącej w ciemności, dopóki nie zaświta dzień, dopóki gwiazda poranna nie wzejdzie w waszych sercach. Przede wszystkim wiedzcie, że żadne proroctwo Pisma nie rodzi się z ludzkich przemyśleń. Proroctwo bowiem nie powstawało nigdy z woli człowieka. Zawsze wypowiadali je ludzie posłani przez Boga, natchnieni Duchem Świętym.

Piotr mówi o dwóch ważnych aspektach objawienia zwiastowanego przez apostołów Pana Jezusa, którzy zostali przez Niego wybrani i posłani jako naoczni świadkowie Jego wielkości.

Przez 3 i pół roku towarzyszyli Panu Jezusowi w Jego nieskalanym grzechem życiu i cudownej służbie.

Nie zmyślili legend i baśni na temat wyimaginowanego zbawiciela, ale na własne oczy oglądali liczne cuda, a nawet słyszeli na własne uszy głos Boga Ojca składającego świadectwo o Swym Umiłowanym Synu!

Jednak ponad te wielkie, osobiste doświadczenia i przeżycia, Piotr odwołuje się do jeszcze bardziej pewnego, spolegliwego słowa prorockiego – do proroctw Pism, które nie powstały z woli człowieka, ale wypowiadali je ludzie posłani przez Boga, natchnieni Jego Świętym Duchem!

W naszych rękach dzisiaj jest spisane kompletne objawienie Bożej woli, Jego prorocze słowa zainspirowane i natchnione Jego Świętym Duchem, skierowane do wszystkich ludzi, wszystkich czasów, we wszystkich kulturach i wszystkich miejscach.

Biblia (z greckiego l.m. βιβλία, biblia „księgi” albo dosłownie zwoje) – zbiór ksiąg, spisanych pierwotnie w językach hebrajskim, aramejskim i greckim.

Biblia hebrajska – Tanach – obejmuje 39 ksiąg, które chrześcijanie nazywają Starym Testamentem, złożonym z tekstów hebrajskich oraz – w niewielkiej części – aramejskich pochodzących z okresu od roku 1400 do 400 przed Chrystusem.

Na chrześcijańską Biblię składa się dodatkowo 27 ksiąg  Nowego Testamentu, spisanych w ciągu zaledwie pięćdziesięciu lat przed końcem pierwszego wieku.

Czyli w sumie mamy 66 ksiąg w 3 językach, spisanych przez 40 pisarzy żyjących na 3 kontynentach na przestrzeni 1500 lat.

Nie ma drugiego takiego dzieła.

W ogromnej różnorodności swego stylu i form literackich, Biblia stanowi jedną całość, głosząc spójne poselstwo Bożego Królestwa i zbawienia ludzkości przez wiarę Bogu objawionemu w jedności Ojca, Syna i Ducha.