AI Website Creator
W pierwszą lub ostatnią niedzielę każdego miesiąca udajemy się w niezwykłą podróż przez Biblię. Rozważamy każdą księgę Biblii w jej kontekście historycznym, proroczym i praktycznym. Zachęcamy do czytania każdej księgi przed jej wspólnym rozważaniem.
[2Ptr 1: 16-21] …obwieściliśmy wam moc oraz przybycie naszego Pana, Jezusa Chrystusa, nie jako ludzie, którzy poszli za wymyślnymi baśniami, ale jako naoczni świadkowie Jego wielkości. Bóg Ojciec bowiem obdarzył Go czcią i chwałą, gdy w potędze swego Majestatu skierował do Niego słowa: To jest mój ukochany Syn, źródło mojej radości. My ten właśnie głos, pochodzący z nieba, usłyszeliśmy, gdy przebywaliśmy z Nim na świętej górze. Mamy więc słowo prorockie tym bardziej pewne. I wspaniale, że trzymacie się go niczym lampy świecącej w ciemności, dopóki nie zaświta dzień, dopóki gwiazda poranna nie wzejdzie w waszych sercach. Przede wszystkim wiedzcie, że żadne proroctwo Pisma nie rodzi się z ludzkich przemyśleń. Proroctwo bowiem nie powstawało nigdy z woli człowieka. Zawsze wypowiadali je ludzie posłani przez Boga, natchnieni Duchem Świętym.
Piotr mówi o dwóch ważnych aspektach objawienia zwiastowanego przez apostołów Pana Jezusa, którzy zostali przez Niego wybrani i posłani jako naoczni świadkowie Jego wielkości.
Przez 3 i pół roku towarzyszyli Panu Jezusowi w Jego nieskalanym grzechem życiu i cudownej służbie.
Nie zmyślili legend i baśni na temat wyimaginowanego zbawiciela, ale na własne oczy oglądali liczne cuda, a nawet słyszeli na własne uszy głos Boga Ojca składającego świadectwo o Swym Umiłowanym Synu!
Jednak ponad te wielkie, osobiste doświadczenia i przeżycia, Piotr odwołuje się do jeszcze bardziej pewnego, spolegliwego słowa prorockiego – do proroctw Pism, które nie powstały z woli człowieka, ale wypowiadali je ludzie posłani przez Boga, natchnieni Jego Świętym Duchem!
W naszych rękach dzisiaj jest spisane kompletne objawienie Bożej woli, Jego prorocze słowa zainspirowane i natchnione Jego Świętym Duchem, skierowane do wszystkich ludzi, wszystkich czasów, we wszystkich kulturach i wszystkich miejscach.
Biblia (z greckiego l.m. βιβλία, biblia „księgi” albo dosłownie zwoje) – zbiór ksiąg, spisanych pierwotnie w językach hebrajskim, aramejskim i greckim.
Biblia hebrajska – Tanach – obejmuje 39 ksiąg, które chrześcijanie nazywają Starym Testamentem, złożonym z tekstów hebrajskich oraz – w niewielkiej części – aramejskich pochodzących z okresu od roku 1400 do 400 przed Chrystusem.
Na chrześcijańską Biblię składa się dodatkowo 27 ksiąg Nowego Testamentu, spisanych w ciągu zaledwie pięćdziesięciu lat przed końcem pierwszego wieku.
Czyli w sumie mamy 66 ksiąg w 3 językach, spisanych przez 40 pisarzy żyjących na 3 kontynentach na przestrzeni 1500 lat.
Nie ma drugiego takiego dzieła.
W ogromnej różnorodności swego stylu i form literackich, Biblia stanowi jedną całość, głosząc spójne poselstwo Bożego Królestwa i zbawienia ludzkości przez wiarę Bogu objawionemu w jedności Ojca, Syna i Ducha.
Biblia hebrajska zwana jest przez Żydów: Tanach – (hebr. תנ״ך) – akronim utworzony od początkowych liter trzech części hebrajskich Pism:
Tora („Prawo”),
Newiim („Prorocy”),
Ketuwim („Pisma”).
Kanon Biblii hebrajskiej stanowią 24 księgi:
Prawo – Tora (PięcioksiągMojżesza)
1. Księga Rodzaju – Be-reszit (בראשית)
2. Księga Wyjścia – Szemot (שמות)
3. Księga Kapłańska – Wa-jikra (ויקרא)
4. Księga Liczb – Ba-midbar (במדבר)
5. Księga Powtórzonego Prawa – Dwarim (דברים)
Prorocy – Newiim
Prorocy Dawniejsi/Wcześniejsi
6. Księga Jozuego – Jehoszua (יהושע)
7. Księga Sędziów – Szoftim (שופטים)
8. Księgi Samuela (1 i 2) – Szemuel (שמואל)
9. Księgi Królów (1 i 2) – Melachim (מלכים)
Prorocy Późniejsi
10. Księga Izajasza – Jiszaja (ישעיה)
11. Księga Jeremiasza – Jiremija (ירמיה)
12. Księga Ezechiela – Jichzekel (יחזקאל)
Dwunastu Proroków Mniejszych – Trej Asar (תרי עשר)
Księga Ozeasza – Hoszea (הושע)
Księga Joela – Joel (יואל)
Księga Amosa – Amos (עמוס)
Księga Abdiasza – Owadija (עובדיה)
Księga Jonasza – Jona (יונה)
Księga Micheasza – Micha (מיכה)
Księga Nahuma – Nachum (נחום)
Księga Habakuka – Chawakuk (חבקוק)
Księga Sofoniasza – Cfanija (צפניה)
Księga Aggeusza – Chagaj (חגי)
Księga Zachariasza – Zcharija (זכריה)
Księga Malachiasza – Malachi (מלאכי)
Pisma – Ketuwim
14. Księga Psalmów – Tehilim (תהלים)
15. Księga Przysłów – Miszlej (משלי)
16. Księga Hioba – Ijow (איוב)
17. Pieśń nad pieśniami – Szir ha-szirim (שיר השירים)
18. Księga Rut – Rut (רות)
19. Lamentacje Jeremiasza – Ejka (איכה)
20. Księga Koheleta [Kaznodziei Salomona] – Kohelet (קהלת)
21. Księga Estery – Ester (אסתר)
22. Księga Daniela – Daniel (דניאל)
23. Księgi Ezdrasza i Nehemiasza – Ezra we-Nechemija (עזרא ונחמיה)
24. 1 i 2 Księgi Kronik – Diwrej ha-jamim (דברי הימים)
Ostatnią księgą hebrajskiego kanonu pism jest 2 Księga Kronik, kończąca się następującymi słowami:
W ten sposób spełniło się Słowo PANA wypowiedziane ustami Jeremiasza: Trwać tak będzie, aż ziemia odbierze należne jej szabaty. Odpoczywała ona przez wszystkie lata swego spustoszenia. Tak miało się wypełnić siedemdziesiąt lat. W pierwszym roku panowania Cyrusa, króla Persji, po to, aby spełniło się Słowo PANA wypowiedziane ustami Jeremiasza, PAN pobudził Cyrusa, króla Persji, w głębi jego ducha, aby ogłosił postanowienie w całym swoim królestwie, a także przekazał na piśmie, co następuje: Tak mówi Cyrus, król perski: PAN, Bóg niebios, dał mi władzę nad wszystkimi królestwami ziemi. On też polecił mi, abym zbudował Mu świątynię w Jerozolimie, która leży w Judzie. Kto zatem wśród was należy do Jego ludu, niech PAN, jego Bóg, będzie z nim — niech wyrusza! [2Krn 36: 21-23]
Ostatnie słowa żydowskiego kanonu świętych pism, to zapis proklamacji pogańskiego władcy aby budować Bożą świątynię!
70 lat niewoli babilońskiej, stanowi przełomowy moment w historii Bożego ludu jako wyraz Bożego gniewu i kary za liczne grzechy Izraela.
Po zburzeniu Jerozolimy w 587 roku przed Chrystusem, Judejczycy zostali uprowadzeni na 70 lat do Babilonu, skąd zostają wyzwoleni przez perskiego króla Cyrusa i za jego pośrednictwem, Jahwe, Bóg wszystkich królestw ziemi, wzywa swój lud do powrotu do Jerozolimy i zbudowania Mu tam świątyni, która ma być domem modlitwy dla wszystkich narodów.
Tak kończy się żydowski kanon świętych pism.
Natomiast chrześcijanie zachowali kolejność ksiąg Starego Testamentu idąc za przykładem Septuaginty - pierwszego tłumaczenia ST na język grecki z 3 wieku przed Chrystusem - dzieląc księgi Starego Testamentu na historyczne, dydaktyczne i prorockie:
Księgi historyczne - 17
Prawo – (PięcioksiągMojżesza)
1. Pierwsza Księga Mojżeszowa (Księga Rodzaju)
2. Druga Księga Mojżeszowa (Księga Wyjścia)
3. Trzecia Księga Mojżeszowa (Księga Kapłańska)
4. Czwarta Księga Mojżeszowa (Księga Liczb)
5. Piąta Księga Mojżeszowa (Księga Powtórzonego Prawa)
Pozostałe księgi historyczne - 12
6. Księga Jozuego
7. Księga Sędziów
8. Księga Rut
9. 1 Księga Samuela
10. 2 Księga Samuela
11. 1 Księga Królewska
12. 2 Księga Królewska
13. 1 Księga Kronik
14. 2 Księga Kronik
15. Księga Ezdrasza
16. Księga Nehemiasza
17. Księga Estery
Księgi mądrościowe (dydaktyczne) – 5 ksiąg poezji biblijnej
18. Księga Hioba
19. Księga Psalmów
20. Przypowieści Salomona (Księga Przysłów)
21. Księga Kaznodziei Salomona (Księga Koheleta)
22. Pieśń nad pieśniami
Księgi prorockie 17
Prorocy więksi - 5
23. Księga Izajasza
24. Księga Jeremiasza
25. Treny Jeremiasza (Lamentacje)
26. Księga Ezechiela
27. Księga Daniela
Prorocy mniejsi - 12
28. Księga Ozeasza
29. Księga Joela
30. Księga Amosa
31. Księga Abdiasza
32. Księga Jonasza
33. Księga Micheasza
34. Księga Nahuma
35. Księga Habakuka
36. Księga Sofoniasza
37. Księga Aggeusza
38. Księga Zachariasza
39. Księga Malachiasza
Aby łatwo zapamiętać główne przesłanie Biblii możemy ją podzielić na 3 elementy:
Księgi zawierające fundamentalne prawdy, czy doktryny.
Księgi zawierające historyczne relacje jak Boży lud żył w świetle tych prawd.
Księgi zawierające prorocze napomnienia skierowane do ludzi, by trzymali się tych prawd.
FUNDAMENTY - HISTORIA - PROROCZE NAPOMNIENIA
W ten wzorzec wpisują się zarówno księgi Starego jak i Nowego Testamentu
FUNDAMENTY ST – Pięcioksiąg Mojżesza
FUNDAMENTY NT – Cztery Ewangelie
HISTORIA ST – zaczyna się już w Księdze Rodzaju i sięga aż do odbudowy Jerozolimy i świątyni po powrocie z niewoli babilońskiej
HISTORIA NT – zaczyna się w Ewangeliach i jest kontynuowana w księdze Dziejów Apostolskich
PROROCZE NAPOMNIENIA ST – są zapisane w 17 księgach prorockich od Izajasza do Malachiasza
PROROCZE NAPOMNIENIA NT – są zapisane w 21 listach apostolskich i księdze Objawienia, będącej podsumowaniem i konkluzją całego przesłania Biblii.
W centrum Starego Testamentu mamy jeszcze niezwykły zbiór ksiąg mądrościowych, czy też poetyckich – zawierających osobiste świadectwa przeżyć ludzi z Bogiem, ich przemyśleń, zmagań, zwycięstw i porażek, chwały, dziękczynienia i uwielbienia Boga!
Żydzi w swym kanonie zaliczali je do ostatniej części świętych ksiąg zwanych Ketuwim – Pismami
Ten podział na FUNDAMENTY – HISTORIĘ - PROROCZE NAPOMNIENIA nie jest ani sztywny ani ścisły, ale służy wyłącznie do łatwiejszego uchwycenia całej konstrukcji Biblii zawierającej tak obszerny zbiór Świętych Pism.
W księgach historycznych znajdziemy elementy poezji i proroczych napomnień, a w księgach prorockich znajdziemy elementy historii.
Ważne jest abyśmy widzieli spójność całego Pisma, to jak każda księga jest osadzone w całym kanonie ksiąg i jak poselstwo każdej księgi wiąże się z pozostałymi księgami.
Bez tego zrozumienia i całościowej perspektywy możemy czytać pojedyncze księgi Biblii w oderwaniu od pozostałych i wtedy jesteśmy jak dzieci bawiące się pojedynczymi puzzlami.
Mamy w ręku jeden element wielkiej układanki z puzzli.
Ten element zawiera prawdziwy obraz całości, ale jeśli nie umieścimy go we właściwym miejscu całej układanki, to co będziemy widzieć?
Co można zobaczyć na jednym z 66 puzzli należącym do całej układanki?
Niektóre z tych puzzli są większe i można na nich więcej zobaczyć niż na innych, które są zdecydowanie mniejsze, ale celem jest ułożenie całości i zobaczenie całościowego obrazu.
W tym celu musimy czytać całą Biblię od deski do deski, od początku do końca i logicznie wiązać w całość to co było wcześniej z tym co czytamy obecnie.
Nowy Testament zawiera tysiące odniesień do Starego Testamentu i bez całościowego zrozumienia Starego Testamentu błądzimy w naszych dywagacjach na temat Nowego.
Dlaczego interpretacja Księgi Objawienia sprawia tak wiele trudności i prowadzi do tak odmiennych wniosków?
W dużej mierze wynika to z niezaznajomienia się z symbolami i odniesieniami do Starego Testamentu, których w tej jednej księdze jest około 800.
22 rozdziały ostatniej księgi Biblii zawiera około 800 odniesień do miejsc, wydarzeń, osób i innych treści, o których możemy przeczytać tylko w Starym Testamencie.
Jeśli nie wiemy co się za nimi kryje, będziemy błądzić i wymyślać najprzeróżniejsze eschatologiczne baśnie jakich dzisiaj pełno w chrześcijaństwie, które bardzo wybiórczo podchodzi do Biblii.
Czytając Święte Pisma musimy umieć osadzić dane części w czasie i przestrzeni.
Biblia nie jest zbiorem filozoficznych, religijnych myśli oderwanych od fizycznej rzeczywistości, jak to ma miejsce w wielu religiach.
Biblia jest mocno osadzona w czasie i przestrzeni.
Polecam zaopatrzyć się w dobry atlas biblijny, by śledzić miejsca o których czytamy w Biblii.
Położenie geograficzne Izraela jest jednym z kluczowych elementów w jego historii.
Zajmowany przez Izrael obszar odgrywał rolę ważnego szlaku handlowego.
Rozciągająca się na wschodzie Pustynia Syryjska zmuszała kupców oraz przybywające ze wschodu armie do przekraczania granicy Izraela i wędrówki pomiędzy Azją, Afryką a Europą.
Izrael stanowił wąski korytarz – na wschód od niego rozciągała się głęboka dolina, przebiegająca z północy na południe, do Morza Martwego, a na zachód – Morze Śródziemne.
Izrael leżał na rozdrożu, w miejscu, w którym zbiegały się liczne szlaki handlowe ze wszystkich stron świata.
Bóg umieścił swój lud na rozdrożu, aby stał się dla innych narodów przykładem Królestwa Bożego.
Cały świat mógł przyglądać się błogosławieństwu spływającemu na ludzi posłusznych Bogu lub przekleństwo będące wynikiem nieposłuszeństwa Bogu .
Wyjątkowe położenie Izraela nie jest dziełem przypadku.
Na obszarze Izraela występują wszystkie rodzaje flory i fauny europejskiej, afrykańskiej i azjatyckiej.
W biblijnych czasach na tym terenie występowały lwy, niedźwiedzie, krokodyle i wielbłądy.
Można by powiedzieć, że cały świat został wciśnięty w granice tego małego kraju.
Jeśli chodzi o historię Stary Testament obejmuje swym zasięgiem 4 tysiące lat poprzedzające czasy Chrystusa.
Pierwszych 11 rozdziałów Księgi Rodzaju opisuje okres „prehistoryczny” obejmujący ponad 2000 lat.
Mamy tam:
stworzenie świata z niczego w ciągu 6 dni,
błogie, szczęśliwe życie ludzi w ogrodzie Eden w harmonii z Bogiem i całym stworzeniem,
upadek człowieka w grzech
zepsucie całego rodzaju ludzkiego do tego stopnia, że Bóg niszczy pierwotny świat w wielkim potopie za czasów Noego
W tych pierwszych rozdziałach Biblii cała uwaga skupia się tu na rodzaju ludzkim.
Dzieje Izraela rozpoczynają się w 12 rozdziale Księgi Rodzaju gdy Bóg powołuje Abrama w dalekiej ziemi chaldejskiej około 2000 lat przed Chrystusem.
Od tego momentu historia biblijna dramatycznie zwalnia i skupia się na życiu patriarchów – ojców narodu wybranego: Abrahama, Izaaka, Jakuba i jego 12 synów.
Księga Rodzaju kończy się przybyciem rodziny Jakuba do Egiptu i śmiercią Józefa.
Następnie mamy 400 lat biblijnej ciszy, aż do czasów nowego faraona, który zaczyna gnębić synów Izraela, którzy w ciągu tych 400 lat zadomowili się w Egipcie i rozmnożyli się do rozmiarów budzących lęk Egipcjan.
Tak rozpoczyna się druga księga Biblii – Księga Wyjścia, która swym zasięgiem obejmuje okres nieco ponad stu lat, poczynając od około roku 1500 przed Chrystusem.
Następnie mamy opis wyjścia Izraela z Egiptu, ich 40-letnią wędrówkę po pustyni do Kanaanu, podbój ziemi obiecanej przez armię Izraela pod przywództwem Jozuego, a następnie okres około 150 lat wzlotów i upadków Izraela pod rządami 14 sędziów.
Kolejny okres królów rozpoczyna się nieco na 1000 lat przed Chrystusem od powołania Saula na pierwszego króla.
Burzliwy okres królów trwa przez kolejne 500 lat aż do najazdu Asyryjczyków na północne królestwo Izraela, które zostaje zniszczone i zniewolone przez Asyrię, a następnie Babilończycy najeżdżają na południowe królestwo Judy i uprowadzają Judejczyków do niewoli w Babilonie.
W ostatnim okresie Starego Testamentu, po 70 latach niewoli, stery rządów przejmują kapłani, którzy kierują narodem wybranym aż do czasów Kajfasza, o którym czytamy w Nowym Testamencie.
Poczynając od Abla, Henocha , Noego, Bóg przemawiał do ludzi przez licznych proroków, nauczając, napominając, korygując i wskazując drogę życia aż do czasów ostatniego proroka Starego Testamentu Malachiasza, którego proroctwa są ostatnią księgą Starego Testamentu we współczesnej Biblii chrześcijańskiej.
Do czasu kolejnego proroka – Jana Chrzciciela, zapada kolejne 400 lat Bożego milczenia, w czasie którego wiele się dzieje na świecie i świeccy historycy piszą o wielkich filozofach od Sokratesa po Platona i Arystotelesa, o życiu i nauczaniu Buddy, Konfucjusza, o rozkwicie Imperium Greckiego a następnie Rzymskiego pod wodzą Aleksandra Wielkiego i Juliusza Cezara.
Bóg ponownie milczy przez 400 lat przygotowując swój lud i cały świat na przyjście Swego Syna, którego życie, śmierć i zmartwychwstanie stanowi centrum Bożej historii.
Nowy Testament skupia się wokół Bożego Królestwa - Bożego panowania w osobie Jezusa Chrystusa – Króla królów i Pana panów, doskonałego najwyższego kapłana, ostatecznego Proroka i najwyższego niezawisłego sędziego wszystkich ludzi.
Cały Stary Testament Jego zapowiada i Jego oczekuje!
Cały Nowy Testament Jego ogłasza i wyjaśnia w świetle Starego Testamentu Jego wyjątkową pozycję, rolę i chwałę!
[Hbr 1: 1-4] Bóg, który stopniowo i na wiele sposobów objawiał dawniej swoje Słowo ojcom przez proroków, w tych ostatnich dniach przemówił do nas w osobie Syna. Jego ustanowił dziedzicem wszystkiego. Przez Niego również stworzył wszystko, co istnieje w czasie i przestrzeni. On, jako odblask Bożej chwały i odbicie Jego Istoty, Ten, który podtrzymuje wszystko Słowem swojej mocy, gdy sam oczyścił nas z grzechów, zasiadł po prawicy Majestatu na wysokościach i stał się o tyle ważniejszym od aniołów, o ile wspanialsze od nich odziedziczył imię.
Seria dostępna do odsłuchania na stronie: https://uczenjezusa.pl/podroz-przez-biblie/
AI Website Creator